اقتصاد استرالیا

استرالیا کشوری ثروتمند با اقتصادی مبتنی بر توان بخش خصوصی و تولید ناخالص داخلی نسبتاً بالا و نرخ فقر نسبتاً پایین است. بر اساس آمارگیری سال 2013، مردم استرالیا از لحاظ میزان متوسط ثروت، پس از سوئیس، ثروتمند ترین مردم دنیا می باشند. نرخ فقر از ژانویه 2000 تا 2013 از 2/10 به 8/11 رسیده است.

در سال 2010 شاخص آزادی اقتصادی استرالیا در رده سوم جهان جای گرفت. استرالیا دوازدهمین قدرت اقتصادی جهان است که تولید ناخالص ملی آن با مبلغی برابر 66984 دلار در رده پنجم جهان قرار دارد. استرالیا در آمار گزارش شده سازمان ملل در سال 2011 در شاخص توسعه انسانی در رده دوم جهان قرار گرفت. طبق آمار Legatum در سال 2008 استرالیا از لحاظ شاخص کامیابی مردم در رده اول جهانی قرار دارد. در تحقیقات مربوط به زیست پذیری شهرهای جهان، همه شهرهای بزرگ استرالیا در سطح مطلوب زیست پذیری می باشند. مجله اکونومیست در سال شهر ملبورن را زیست پذیرترین شهر جهان در سالهای 2011 و 2012 دانست. در این رتبه بندی شهرهای سیدنی، پرث و آدلاید به ترتیب در رده های ششم و هشتم و نهم قرار گرفتند. کل بدهی های دولت استرالیا 190 میلیارد دلار می باشد.

در فاصله سالهای 2008 و 2009، استرالیا تنها کشوری بود که تحت تاثیر رکود اقتصادی جهانی قرار نگرفت. با این وجود، اقصاد شش شریک تجاری اصلی استرالیا دستخوش رکود شد که این به هر ترتیب بر اقتصاد استرالیا بی تاثیر نبود و به طور عمده روند پیشرفت کشور را کند کرد. از سال 2012 تا اوایل 2013، اقتصاد ملی استرالیا پیشرفت کرد، ولی تعدادی از ایالات غیر معدنی استرالیا و کلاً اقتصاد غیر معدنی این کشور دستخوش رکود شد.

در ماه می 2012 تعداد افراد در حال کار در استرالیا 11537900- پاره وقت و تمام وقت- نفر بوده است. نرخ بیکاری کل 1/5 درصد و نرخ بیکاری جوانان بین 15 تا 24 سال برابر 2/11 درصد بود.

نرخ تورم در ده سال اخیر در حالت معمول 2 تا 3 درصد و نرخ بهره 5 تا 6 درصد بوده است. استرالیا از لحاظ منابع طبیعی کشوری غنی است . استرالیا یکی از صادر کنندگان بزرگ محصولات کشاورزی بخصوص گندم، پشم، مواد معدنی – مانند سنگ آهن- انرژی به شکل میعانات گازی و زغال سنگ می باشد. گرچه کشاورزی و منابع طبیعی به ترتیب تنها 3 و 5 درصد از تولید ناخالص ملی را تشکیل می دهند، ولی این حوزه ها کمک شایانی به عملکرد بخش صادرات می کنند. بزرگترین بازار های صادراتی استرالیا، کشورهای ژاپن، چین، ایالات متحده، کره جنوبی و نیوزلند می باشند.

استرالیا یکی از بزرگترین صادر کنندگان موارد اولیه در دنیا می باشد. این کشور تقریباً در تولید مواد غذایی خودکفا بوده و یکی از بزرگترین صادرکنندگان پشم، گوشت، لبنیات و گندم در دنیا می باشد. پشم، جزء اصلی اقتصاد استرالیا در طول دوران های مختلف بوده و همیشه به عنوان بزگترین صنعت کشور به توسعه بخش کشاورزی کمک کرده است. در بین سالهای دهه 1940 تا 1970، تولید افزایش یافت و استخراج معادن در سالهای دهه 1960 به بخش اصلی اقتصاد کشور مبدل شد. در دهه های اخیر ارزش صادرات بخش معادن و تولید صنعتی از ارزش صادرات کشاورزی پیشی گرفته است. این امر تا حدودی به علت افزایش تقاضای شرکای تجاری استرالیا بخصوص ژاپن (در بخش سنگ آهن) از یک طرف و عدم ثبات در تقاضای بازار جهانی در حوزه محصولات کشاورزی و همچنین به علت رقابت شدید کشاورزان یارانه گیر آوریکایی و اروپایی نیز بوده است.اقتصاد استرالیا

تمرکز بر بخش خدمات و صنایع با فناوریهای پیشرفته نیز به متنوع و مدرن سازی اقتصاد استراتژیک استرالیا کمک شایانی کرده است. در سال 2013، بودجه تخمینی سالانه دولت فدرال جمعاً 3/398 ملیارد دلار بود. طبق نتایج ارائه شده توسط Swan، بودجه کشور، هم تحت تاثیر عدم ثبات اقتصاد جهانی و هم تحت تاثیر ارزش بالای دلار استرالیا می باشد. بیشتر این بودجه صرف خدمات دهی به افراد ناتوان و بهبود وضعیت مدارس مس شود. بودجه سالی که در آن انتخابات بر گزار شد در اقدامی غیر معمول شامل کلیه هزینه های 10 سال آینده بخش مدارس و برنامه رسیدگی به افراد ناتوان می شد. این اقدام به هدف اطمینان از در دسترس بودن منابع مالی لازم برای این بخشها در سالهای آتی انجام شد. این بودجه به عنوان هزینه بالا، مالیات پایین نام گرفت.

دولت، طبق قانون اساس استرالیا، روابط بین کارفرما و کارگر را تنظیم می کند. کارگران از مزایای حقوق استعلاجی، بیکاری، خدمات مربوط به جراحت درحین انجام کار، حداقل دستمزد و مزایا و خدمات کلی اجتماعی و سلامتی بهره مند هستند. حداقل دستمزد در سال 1907 در قانون مشخص گردید. در سال 2013 حداقل دستمزد در استرالیا حدود 16 دلار در ساعت می باشد.

واحد پول استرالیا دلار ایترالیا است. هر دلار 100 سنت است. در این کشور سکه های 5، 10، 20، 50 سنتی و سکه های 1 و 2 دلاری رایج است. هر دلار آمریکا در سال 2003 تقریباً برابر 54/1 دلار استرالیا بوده است. دلار استرالیا به طور آزاد در بازارهای جهانی مورد استفاده قرار می گیرد.

با وجود توسعه سریع و قوی صنعت استخراج معادن و تولید صنعتی از 1940 به بعد، سرسبزی مناطق مختلف استرالیا خود منعکس کننده اهمیت تاریخی پرورش دام و محصولات کشاورزی در این کشور است. کشاورزی استرالیا بر خلاف رقبای بین المللی اش وابسته به یارانه های دولتی نیست.

اقامت در استرالیا

صنعت پرورش دام از همان روزهای آغازین اسکان اروپاییان، یعنی زمانی که گوسفند مرینوس اسپانیایی از آفریقای جنوبی به استرالیا آورده شد، بنیان گذاری شد. این صنعت همیشه یکی از عوامل اصلی توسعه تاریخی و اقتصادری استرالیا بوده است. به همین دلیل استرالیا همچنان بزرگترین تولید کننده و صادر کننده پشم، بخصوص پشم مرینوس، در جهان باقی مانده است. استرالیا به طور معمول بیش از 25 درصد نیاز پشم جهان را تامین می کند. گرچه تنها 6 درصد از خاک استرالیا تحت کشت محصولات کشاورزی و علوفه است، این وسعت زمین در اقتصاد استرالیا تاثیر زیادی دارد. زمینهای زیر کشت گندم 50 درصد از کل زمینهای کشاورزی را به خود اختصاص می دهد. محصولاتی همچون جو، حبوبات، ذرت خوشه ای و معمولی، جو دوسر، برنج و دیگر حبوبات خوشه ای در %27 از زمینها کشت می شود. عمده محصول گندم در بخشهای جنوب شرقی و جنوب غربی کشت می شود. انواع میوه جان مانند انگور، پرتقال، گلابی، هلو، شلیل و طیف وسیعی از میوه های استوایی مانند موز و اناناس در استرالیا پرورش می یابد.

صنعت استخراج معادن مدتهاست نقش مهمی در رشد اقتصادی و اجتماعی استرالیا ایفا کرده و بسیاری از پیشرفتهای آینده کشور بر دوش این صنعت می باشد. کشف طلا طی سالهای دهه 1959 باعث ایجاد اولین موج بزرگ مهاجرتهای آزاد به قصد اسکان در بخشهایی از استرالیا شد. از سالهای دهه 1970 با اکتشاف سنگ آهن، نفت، زغال سنک و گاز طبیعی، بخش استخراج معادن استرالیا رونق زیادی گرفت. امروزه، استرالیا در تولید بسیاری از انواع موارد معدنی به خود کفایی رسیده و در برخی موارد جزو صادرکنندگان اول جهان قراردارد. به طور کلی، بیشتر درآمد کشور از بخش صنعت استخراج معادن بدست می آید و این کشور یکی از تامین کنندگان اصلی موارد معدنی در دنیا می باشد.

دراواخر قرن بیستم، صنعت گردشگری استرالیا توسعه یافت و هم اکنون یکی از پویاترین بخشهای اقتصاد استرالیا می باشد. در اواخر دهه 1990 بیش از 500000 نفر در بخش گردشگری استرالیا مشغول به کار بوده اند. رشد پرقدرت توریسم محلی بر زیبایی و جذابیت ایالات و قلمرو ها افزوده است. مواردی همچون شهربازی ها، پارکها و مجموعه های تفریحی موضوعی (مانند پارکهای آبی، پارکهای بازیهای فکری و ....)، باغ وحشها، گالری ها و موزه های هنری، کارخانجات و معادن خاص، پارکهای ملی، اماکن تاریخی و کارخانجات مشروب سازی از جمله مصداقهای این جذابیت ها می باشد. معروفترین جادبه های گردشگری استرالیا را می توان تپه های دریایی منحصر به فرد گریت بری یرریف در کوئینزلند، پارک ملی کاکادو در قلمرو شمالی و سواحل معروف بریسبان، کایرنس و سیدنی دانست.